INITIATIV

Eg lurer på korleis eg skal få seie det eg har på hjarta i dag...

...hmmmmm...veldig vanskeleg, faktisk...og skummelt...fordi eg veit at eg har mange som les dette, og kan kjenne seg støytt...

EG BER OM ÅRSAK!

***

Eg er lei av å ta initiativet til alt mogleg!

I 

går 

var

eg

på

tur

til

Ørsta

ilag

med

ei

veninne

<3

Fantastisk å bli henta, bli teken med på sigtseeing og nyte god mat og prat på kafe i fleire timar <3

1000 TAKK

<3 <3 <3

Dilemmaet mitt!

Til stadigheit (synest eg sjølv) tek eg initiativ

til å gjere ting, invitere, ta kontakt, organisere og finne på opplevingar...

Aldri den andre vegen...og blir stadig skuffa og lei meg...

***

Likevel gjer eg det igjen, og igjen og igjen... KVIFOR?

***

Jau, fordi eg synest det er kjekt, naturlegvis...men har vel eit slags behov for den andre vegen også.

Av og til tenkjer eg at eg er travel, at folk ikkje eigentleg vil, men gjer det for høflegheits skuld. Kanskje skal eg berre slutte med det, og sjå om ting skjer - fordi eg ikkje gjer det...eller om eg då vert "utanfor"...hmmmm...skummelt...

Og det at eg no har skrive dette, er skikkeleg skummelt...

***

Eg må lære/ akseptere: 

at å ha ei slik "sykje" ( = initivativtakar) gjer at eg også må tole den negative sida  =  at andre ikkje er initiativtakarar, eller vil ha meg med...og ikkje bli skuffa og lei meg for det... ( som også er svært vanskeleg).

Denne trappa går opp, og rundt på begge sider av det runde tårnet (transformatoren)...opp/ned, på same stad...

Dagens hjartesukk

***